"Hr.Ms. onderzeeboot O13 is zoo lang over tijd, dat haar verlies helaas als vaststaand aangenomen moet worden. Toen op 19 juni de boot werd teruggeroepen heeft hij zich niet meer gemeld".
Kwartiermeester Petrus Leonardus Lutter was opvarende van de O13. Zijn kleinzoon stuurde in 2008 bovenstaande foto met wat summiere informatie. Zo schreef hij:
"Veel informatie is er niet bekend over Petrus Leonardus. Volgens de officiële Gedenkrol van de Koninklijke Marine is hij in 1911 geboren, en was hij dus ongeveer 29 toen hij met de O-13 verging. Op een gezinskaart van zijn vader staat dat P.L. Lutter in 1931 naar Den Helder is vertrokken om zich bij de marine te voegen."
Op 3 mei 2012 schrijft de kleinzoon in een volgend mailtje: "Ik heb inmiddels een hoop nieuwe documenten en foto's van mijn grootvader gehad ................". Deze documenten en foto's zijn hieronder overgenomen.
2012, 25 oktober: De kleinzoon van Petrus Leonardus schrijf nu een mailtje met een mooi verhaal en wat nieuwe foto's. Alles n.a.v. informatie verkregen na een hernieuwd contact met een familie lid. Hieronder volgt zijn verhaal over zijn grootvader:
"Mijn verwoording van mijn grootvader 'Kwartiermeester P.L.Lutter a/b van de O-13'.
Middels door het verkrijgen van informatie en oude documenten en foto's kan ik een
mooi verhaal maken van mijn opa :"
Mijn Opa "Piet", geboren 16 mei 1911 te Rotterdam als tweede van het gezin van zijn vader P.J.J.B.Lutter en moeder M.S. de Swart. Hij had 2 zusters, een jongere en een oudere zus. Ze groeiden op in Rotterdam.
Op 14 September 1937 trouwde mijn opa met zijn Corrie van Dierendonck te Rotterdam, een jaar later 28 Juni 1938 werd hun enige zoon Piet jr(mijn vader) geboren te Den Helder.
Op 24 Februari 1931 ging mijn opa als 20 jarige voor de dienstplicht naar de marine, niet helemaal raar, eigenlijk is en was de hele Fam Lutter (zee)varend. Hij werd geplaatst als matroos der derde klasse op de marinekazerne 'Willemsoord'.
Op 30 December 1931 werdt het hem gegund om een vrijwillige verbintenis aan te gaan bij de marine in de functie van matroos der tweede klasse.
Op 19 Juli 1933 vertrok mijn opa met de 'MS Dempo' naar Nederlandsch Indie (Tandjong Priok) waar hij op verschillende marine schepen is geplaatst zoals Hr Ms Java en de Hr Ms Sumatra. In Januari 1936 keerde mijn opa terug naar Nederland waar hij bij de onderzeedienst geplaatst werd en de opleidingen voor de onderzeedienst begonnen. Op de Hr Ms Schorpioen kreeg hij de opleiding tot torpedist.
Op 1 September 1938 begon de opleiding tot Kwartiermeester op Hr Ms Wachtschip Willemsoord en het vervolg op de Hr Ms Sumatra.
Op 1 Januari 1940 was de defintieve plaatsing als Kwartiermeester bij de onderzeedienst dan een feit mede de plaatsing op de O-13.
Zoals bekend werd de gehele bemanning van de O-13 begin mei 1940 opgeroepen zich aan boord te spoeden om uit te wijken naar het geallieerde Engeland, ivm met de Duitse invasie en om de Nederlandse marinevloot te sparen van bombardementen op de Helderse marinehaven. De O-13 werd toegevoegd aan het '9th Submarine Flotilla' in het Schotse Dundee.
De O-13 kreeg haar eerste missie op 12 Juni 1940 om de ingang van het Skagerack (57'N-5'E) te verkennen. Na meerdere mislukte pogingen om contact te leggen met de O-13 om haar vroegtijdig terug naar Dundee te roepen en niet op de geplande 21ste Juni 1940 werd de O-13 op 25 Juni in de "Admiralty Board meeting" als vermist opgegeven "Lost on patrol 21st June 1940".
De berichtgevingen die daarna opgang kwamen omtrent de vermoedelijke vermissing naar mijn oma verliepen naar mijn beleving eerst heel schaars. Mijn overgroot oma (de moeder van mijn opa) heeft destijds een brief naar de Commandant der marine gescheven over het hoe en wat, waarschijnlijk nog niet wetende dat de O-13 vermist was. Op 21 Juni kreeg zij een antwoord van de Commandant der marine dat haar zoon kwartiermeester P.L. Lutter met de O-13 naar het buitenland vertrokken was en dat verdere inlichtingen niet bekent zijn, terwijl de O-13 op 21 Juni "Lost on patrol" is (tussen het antwoord op de brief en het bericht naar de marine over de O-13 zal niet veel tijd hebben gezeten).
Op 23 November 1940 werd de brief van het Rode kruis bezorgd met de mededeling dat de bemanning van de O-13 om het leven zijn gekomen.
In Mei 1945 kreeg mijn oma een brief van meeleven van de Luitenant-Admiraal Bevelhebber der zeestrijdkrachten, J. Th. Furstner met het medeleven naar mijn oma.
Daaropvolgend in Maart 1946 kwam er een brief van medeleven van koningin Wilhelmina dat het offer door haar in herinnering gehouden zal worden.
In 1947 werd door Koningin Wilhelmina de hoogst mogelijke onderscheiding 'Militaire Willems-Orde' uitgekeerd aan de vermiste bemanning van de O-13 en de onderzeedienst in de oorlogsjaren.
Op 4 April 1950 werd hem door de minister van Marine posthuum het Oorlogsherinneringskruis met de gespen toegekend.
